My first workweek

Daar zitten we dan alweer meer dan een weekje. Vorige week zaterdag 16 maart was dan m'n eerste dag dat ik naar de stad Sydney ging. Je kan direct met de bus naar de stad of eerst met de bus en dan overstappen op de ferry. Lisa was toen nog bij ons, dus ik ging gezellig met haar. Voordat je met de boot aankomt in Sydney kan je aan je rechterhand de Harbour Bridge al zien en aan je linkerhand het Opera House. We gingen toen we aangekomen waren eerst even een kijkje nemen in het Opera House. Je zou denken dat het een mooi gebouw is, maar ik had er zelf meer van verwacht. De buitenkant is gemaakt van badkamertegeltjes en de ramen zijn allemaal bruin, waardoor het heel sober overkomt. Om het Opera House heen zitten heel veel cocktail bars en restaurants wat er erg leuk uitziet, alleen je betaalt daar de hoofdprijs voor alles. Na het Opera House gezien te hebben, gingen we door dé winkelstraat van Sydney lopen, George street. Je kijkt je ogen uit, bizar hoe groot alles is. Ik heb een Apple store gezien van 4 verdiepingen hoog, met de verdiepingen zo groot als de Jumbo in Brielle. We kwamen op een gegeven moment bij een kruispunt aan waar Lisa van tevoren tegen mij had gezegd: 'Je gaat straks heel raar opkijken als we mogen lopen'. Hebben ze een kruispunt midden in Sydney gemaakt, waarbij je mag oversteken hoe je wilt als de lichten van de voetgangers op groen staan. Dus je mag ook diagonaal oversteken. Één drukke bende natuurlijk, want iedereen loopt door elkaar heen, maar wel erg grappig om te zien.

Na door George street gelopen te zijn, gingen we door naar Darling Harbour. Dat is gelukkig niet zo ver van George street vandaan. Ze hebben in Darling Harbour elke zaterdag een vuurwerkshow. Dit keer stond het in het teken van St. Patrick's Day. Je zit daar met 10000den mensen te wachten totdat het vuurwerk wordt afgestoken vanaf het platform dat in het water is gemaakt. Erg leuk om te zien en ook voor Lisa was het leuk, want in dat jaar dat ze hier is geweest, had ze het nog geen één keer meegemaakt.

De volgende dag was de laatste dag van Lisa. Maandag zou ze namelijk voor een maandje gaan rondreizen langs de Oostkust van Australië. Mel en Saul hadden aan Lisa gevraagd wat ze nog een keer wilde doen met de hele familie. Ze zei dat ze heel graag iets actiefs wilde doen, dus kwam ze met het idee om een wandeling van Manly naar North Head te maken. Toen we op de helft waren moesten we het alleen afhaken, want de boefjes moesten allemaal plassen. We zijn daarna maar doorgegaan naar de Wharf Bar gegaan om daar heerlijk te dineren, want het werd al laat.

Maandag 18 maart was dan mijn eerste werkdag. Zenuwachtig was ik er niet voor, want Lisa had me van het weekend al veel dingen laten zien. Gelukkig had ik van zondag op maandag wat beter geslapen dan de andere nachten, want die jetlag hakte er erg in bij mij jammer genoeg. Eerst ging ik de twee oudste jongens naar school brengen. De oudste zit op een andere school dan de middelste, maar het is allemaal goed te doen, want de ene moet om kwart over 8 beginnen en de ander om kwart over 9. De meeste buurkindjes die lopen met je mee als je Casey naar school gaat brengen, wat bijna alle buurkindjes zitten op de zelfde school als dat hij zit. Als je ze eenmaal op school hebt afgezet en alle heuvels weer naar boven bent geklommen is het tijd voor wat schoonmaak werk. Gelukkig valt het best mee wat ik allemaal in huis moet doen. Om 14.50 is het dan tijd om de oudste van school op te halen en de middelste moet je om 15.25 bij de bushalte oppikken, of buurvrouw Anna haalt hem met de auto op. Dan gaan ze eigenlijk altijd buiten spelen na hun afternoon tea en om 6 uur haal ik ze weer binnen om lekker te gaan badderen en daarna te gaan eten. Na 6 uur ben ik altijd vrij, dus ben vanaf dan altijd erg actief op Skype/Whatsapp/Facebook enz.

Elke dinsdag en woensdag ben ik alleen met de jongste thuis, want hij moet alleen de maandag, donderdag en vrijdag naar kindy (soort van peuterspeelzaal). We hebben deze dagen lekker een stuk gefietst, want hij houdt zo van fietsen en andere spelletjes gedaan. Woensdag ben ik met hem pikelets gaan bakken, want hij moest donderdag wat gaan trakteren op school. Pikelets zijn kleine dikke pannenkoekjes. Ze leken alleen meer op mini pannenkoekjes dan pikelets, maar ach, proeven precies hetzelfde.

Vrijdag heb ik een enorm chill dagje gehad. Ik hoefde de kindjes alleen maar naar school te brengen en dan zou hun vader ze oppikken (altijd handig als iemand een eigen bedrijf heeft en thuis ook een kantoor heeft waar die kan werken). Toen hadden de ouders mij uitgenodigd om gezellig mee uit eten te gaan aan de boulevard, want de hele klas van Casey zou komen en ze zouden het erg gezellig vinden als ik mee ging. Eenmaal aangekomen kriejoelde het van de kinderen. De moeder van Cooper (een klasgenootje en goeie vriend van Casey) had een heel pak met papier meegenomen en allemaal stiften en die had ze aan mij gegeven. Binnen 10 minuten zaten er een stuk of 30 kinderen om me heen die wilde tekenen. Gelukkig waren we niet al te laat thuis, want ik zou zaterdag naar de Blue Mountains gaan met Denise. Dit ging alleen niet door, omdat ze onverwachts moest oppassen, maar we zouden de volgende dag gaan. Die dag ben ik lekker gaan shoppen in de Warringah Mall, want ik had nog een rugzak nodig, omdat het niet fijn is om met een handtas een hele lange dag te gaan lopen. Die avond ging ik de meiden van Vierpolders VR1 aanmoedigen via Skype, want ik mis het voetballen best wel. Het was fijn om al m'n geweldige meiden weer gezien te hebben, want ik mis niet alleen het voetballen, maar ook jullie..

Vandaag (zondag) vroeg opgestaan, want ik ging gezellig met Denise naar de Blue Mountains. Ik zou Denise meeten bij de ferry, maar had geen zin om met de ferry te gaan, dus ik ging met de bus naar Sydney (scheelt overigens ook 10 minuten). Eenmaal in de bus, kijkend naar buiten, zag ik ineens een vliegtuig die een tekst in de lucht aan het schrijven was. Het blijkt dus dat dat hier heel vaak wordt gedaan, omdat dat hier in Australië mogelijk is door de lucht die we hier hebben ofzo. Na Denise gevonden te hebben moesten we een treinkaartje naar Katoomba kopen (gelukkig had zij dat uitgezocht, want ik had wat dingen opgezocht, maar die klopten dus voor geen meter). Bij centraal moesten we even overstappen, maar we moesten nog 45 minuten op die trein wachten, dus zijn we eerst maar een lekker bakkie koffie gaan halen om zo een beetje wakker te worden. Na 2 uur in de trein te hebben gezeten, kwamen we dan eindelijk in Katoomba aan. We hadden de keus om een tour te doen of via de 'Hop on - Hop off' langs allemaal bekende bezienswaardigheden. Ik had een beetje met de meneer van de 'Hop on - Hop off' gebabbeld en had kunnen regelen dat we $13,- per persoon korting konden krijgen. Gelijk onze kans gepakt natuurlijk! We waren voor het mooie iets te laat in Katoomba aangekomen, namelijk kwart voor 2, dus konden we pas om 2 uur beginnen. We zijn toen alleen langs de must see bezienswaardigheden gegaan, want de laatste bus (die moesten we nemen) ging om 5 uur alweer. Onze eerste stop was bij de Katoomba Cascades. Dit was een hele mooie waterval, wat wij wel een goeie eerste stop vonden om zo even af te koelen, want het was rond de 30 graden. Nadat we lekker waren afgekoeld bij de Katoomba Cascades gingen we door naar Echo Point. Via dit punt kon je de Three Sisters zien. Als je hoogtevrees had, moest je maar niet teveel naar beneden kijken, want het was echt enorm hoog. Vanaf Echo Point had je ook een mooi uitzicht over de Blue Mountains. Onze derde stop waren de Leura Cascades. We hadden veel verwacht van deze andere waterval, maar het viel jammer genoeg een beetje tegen. Gelukkig kwam wel de ijscoman langs. Alleen erg jammer dat het ijs niet te eten was, dus hebben we het daarna maar weer snel weggegooid. Onze laatste stop kwam er alweer aan en dat waren de Gordon Falls die in het Blue Mountains National Park lagen. Vanaf hier had je een enorm mooi uitzicht vanaf de andere kant van de Blue Mountains. Toen moesten we zorgen dat we niet de laatste bus zouden missen, want dan zouden we dat hele pokke eind naar Katoomba terug moeten lopen (valt erg tegen met al die heuvels en bergen hier).

Onderweg naar huis besloten we een sushi restaurant te gaan zoeken in Sydney. Gelukkig wist Denise al een goed sushi restaurant te vinden. Onderweg naar het restaurant kwamen we iets tegen wat in Sydney heel normaal is. Alle vrouwen die hier uit gaan op een willekeurige dag, zijn altijd erg schaars gekleed en hebben dan ook altijd hakken aan waar je u tegen zegt. Nu heeft de hoge piet van Sydney verzonnen om ipv snoepautomaten (waar je dan geld in moet gooien en een nummertje in moet toetsen om dat soort snoepje te krijgen en het dan naar beneden ziet vallen), Havaianas (teenslipper) automaten te maken. Je hebt allemaal soorten kleuren en maten Havaianas waar je uit kan kiezen, dus kan je gelijk een paar die bij je outfit passen eruit halen. Je doet er dan $20,- in, kies je je maat en kleur en dan vallen de slippers eruit. Dit moest ik natuurlijk doen, want zoiets zie je natuurlijk nooit meer.

Toen kwamen we bij Sushi Hotaru uit, het sushi restaurant waar Denise het over had. Hier stond ik ook met m'n bek vol tanden. Ze hadden namelijk een enorme grote lopende band met allemaal bordjes met daarop verschillende sushi. Je ging dan met je stoel aan de lopende band zitten, kon pakken wat je wilde en na afloop telden ze de bordjes na waar je van had gegeten en dan konden ze zo uitrekenen hoe duur alles was, want elk bordje kostte $3,-.

Toen ben ik weer richting huis gegaan om lekker te gaan slapen, want de volgende dag moest er weer gewoon gewerkt worden. Foto's zijn te zien op m'n Facebook pagine, ivm de weinige foto's die ik op deze site kan uploaden.