Party in Marquee, Bondi Beach and Hunter Valley.

Het is ondertussen alweer een tijdje geleden dat ik weer een blog heb geplaatst, dus ik vind het wel weer eens tijd worden.

De laatste keer dat ik een blog had geplaatst ging vooral over mijn vakantie naar Melbourne. Hier wil ik nog even op terug komen in deze blog, want voordat ik naar Melbourne vertrok, viel me iets heel leuks op. Als ik mijn huis wil verlaten moet ik altijd een heuveltje op (goed voor de beenspiertjes, haha). Net na dat heuveltje zag ik ineens bij een huis voor het raam een slinger hangen met 'van harte gefeliciteerd'. Zo nieuwsgierig als ik ben, wilde ik toch weten wat een Nederlandse slinger in een Australisch huis doet.. Toen ik terug kwam van Melbourne kwam er op een gegeven moment een vrouw uit dat huis waar de slinger net weg was gehaald. Ik toch maar naar haar toe gestapt en gevraagd hoe dat zat. Bleek het dus een Nederlandse vrouw te zijn met een Engelse man en 3 kindjes (waarvan alleen die man geen Nederlands kan spreken) die nog geneens 50 meter van mijn huis wonen, hoe leuk. Na een paar keer op de koffie gekomen te zijn, vroegen ze aan mij of ik hun oppas wilde worden. En of ik dat wilde, want het geld vliegt over de toonbank hier, omdat het allemaal zo enorm duur is. Voor bijvoorbeeld een pak melk betaal je al snel €4,-.

Toen was het alweer 30 april. Koninginnendag (of moet ik zeggen koningsdag) in Sydney vieren. Gelukkig werden er een aantal grote feesten gegeven hier en werd er ook veel over deze dag gesproken op het nieuws en in tijdschriften. Ik zou naar een club gaan waar je gratis stroopwafels zou krijgen (YES). Jammer genoeg heb ik geen enkele stroopwafel gezien of aangeraakt.. Ik heb zelfs de polonaise gelopen, wat meestal tegen m'n principes in gaat, maar ach, je viert waarschijnlijk maar één keer in je leven koningsdag in Australië. Jammer genoeg eindigde het wat minder leuk, want een jongen wilde een glas bier over z'n vriend heen gooien, maar omdat die vriend weg sprong kreeg ik de bier op me. PS: Je haar gaat wel echt mooi krullen door bier. Om 5 uur was ik dan eindelijk thuis en om 7 uur stond ik weer fris en fruitig het ontbijt voor de kids te maken.

M'n hostdad was 5 mei jarig en dat gingen we natuurlijk even goed vieren. We gingen met z'n alle naar Palm Beach om daar gezellig met de hele familie van Saul's kant lekker te gaan bbq'en. Na een aantal steaks die heel je bord in beslag namen, ging mijn toppertje Casey 'Happy Birthday' op de gitaar spelen en had Tyler een super lieve brief gemaakt voor z'n vader.

Casey had 8 mei een speciale dag op school, want hij had die dag zijn Cross Country Race. Hij moest 600 meter afleggen en is daarmee tweede geworden! Ben trots op mijn draakje. Toen ik die middag met Tyler naar huis liep, zag ik bij de achterburen wat abnormaals. Je hebt hier in Australië veel heuvels en bergen, dus de meeste mensen moeten een stuk naar boven lopen voordat ze pas bij de voordeur uitkomen. Heeft dus één van die achterburen (30 jaar en gewoon gezond) een liftje buiten staan, om zo van de auto naar de voordeur te komen. OK OK OK..

Ondertussen had mama een pakketje naar me gestuurd met 4! zakken drop, jammmmmm.

Marquee. De luxste club/casino in Sydney. Ja, daar moet ik natuurlijk ook ff een keertje kijken. Ik keek m'n ogen werkelijkwaar uit. Alle mannen waren in pak. Als het één ding is wat ik echt sexy vind zijn het wel mannen in pak. Jammer genoeg waren de DJ's alleen zo enorm slecht dat we maar een taxi hadden gepakt naar een andere club waar de muziek 10x beter is.

Bondi Beach. Na twee maanden hier te wonen, werd het wel eens tijd om eens een keer het populairste strand van Australië te bewonderen. Het strand was alleen veel kleiner dan dat ik dacht. Was een gezellig, maar een erg koude dag (15 graden in een korte broek). Ik was die dag met een Italiaans meisje Claudia en het voelde van beide kanten net alsof we al 10 jaar vriendinnen waren. Heel vreemd, maar een erg prettig gevoel. Met haar en twee andere meiden zijn we ook naar Vivid Sydney geweest. Dat is een festival die twee weken duurt waarbij er allemaal gebouwen enz worden verlicht. Voor de mensen die hier meer over willen weten of zien, kijk dan op http://www.vividsydney.com. Jammer genoeg ben ik na die nacht ziek geworden en kon ik derest van het weekend in bed vieren, bah.

2 Juni zou ik met een paar meiden naar Hunter Valley gaan. Dit is de oudste wijnregio van Australië. Doordat het winter was, zag je niet veel druiven aan de struiken hangen, maar we kwamen ook voor de wijn. Na een stuk of 40 à 50 wijntjes te hebben geproefd gingen we weer opweg naar huis na een leuk en vooral lekker dagje. De hoofdpijn sloeg jammer genoeg wel snel toe, want na al 2 maanden niet gedronken te hebben, is dit toch ineens best wel een hoop alcohol.

Morgen wordt het een spannende dag voor Ethan, want hij moet namelijk gaan optreden in de schoolband voor een heleboel mensen. Hij vertelde mij net al voor het slapen gaan dat die enorm zenuwachtig was en dat die hoopt dat alles goed zal gaan. Ik hoop het ook, want na al die weken steeds dezelfde nummers geoefend te hebben, hoop ik toch wel dat al die hulp niet voor niks is geweest.

Ondertussen zit ik hier alweer bijna 3 maanden. Voor mijn gevoel zit ik er al zooooooveel langer, want alles is zo normaal voor mij geworden. Ben nog steeds erg blij dat ik bij deze familie zit en dat ik zo verwend word hier. De jongens kan ik soms wel achter het behang plakken, want het kunnen echt enorme draken zijn, maar gelukkig zien ze mij als een grote zus aan wie ze ook enorm veel liefde tonen/geven.